RELATIEDESKUNDIGE RIKA PONNET BEANTWOORDT DE VRAAG VAN DE WEEK: “HET CONTACT MET MIJN MEERDERJARIGE PLUSZOON LOOPT MOEILIJK, MOET IK HEM LOSLATEN?”
Elke week beantwoordt relatietherapeut Rika Ponnet in het Radio 1-programma ‘Nieuwe feiten’ een vraag van een luisteraar. De antwoorden worden gebundeld in de podcast ‘Vraag het aan Rika’.
De vraag van Katrien: “Moet ik mijn pluszoon loslaten, of net meer voor hem doen?”
Katrien en haar man hebben samen een dochter. Haar man heeft ook een zoon, Matthijs, uit een eerdere relatie. “Lange tijd was er een strijd over het bezoekrecht, en zagen we hem enkel op zondag. Dat wrong altijd voor Matthijs.”
“In het leven van Matthijs gaan de dingen niet vanzelf: hij is gestopt met school zonder diploma, en werkt hier en daar eens een tijdje. Ondertussen is hij al een paar maanden werkloos, en mijn man en schoonpa blijven hem bij elk familiebezoek vragen of hij al werk heeft.”
“We zien hem minder en minder. Ik stuurde wel al berichtjes via Instagram, Facebook en WhatsApp. Als ik hem dan eindelijk te pakken krijg, spreken we wel af, maar de dag zelf zegt hij weer af.”
“Tijdens ons laatste gesprek begon hij te wenen toen ik vroeg hoe het écht met hem ging. Hij vindt zijn weg niet, is onzeker, en heeft enorme faalangst. Hij woont ondertussen wel samen met zijn vriendin. Moet ik dit loslaten, of er net meer zijn voor hem? Hou ik iets in stand wat er niet is? Mijn man heeft het alvast losgelaten en onze dochter ook.”
Beluister: Rika Ponnet beantwoordt de vraag van Katrien
Het antwoord van Rika Ponnet: “Blijf je pluszoon berichten sturen, maar geef hem geen goede raad”
“Dit verhaal toont hoe ingewikkeld het er vaak aan toegaat in nieuw samengestelde gezinnen”, zegt Rika. Zelf sprak ze onlangs nog met een jongen die in een gelijkaardige situatie zat, maar waar het ondertussen beter mee gaat. “Hij kon zijn leven weer opnemen omdat ze hem loslieten. Tegelijkertijd was het ook belangrijk voor hem dat hij in zijn slechtste momenten nog bij zijn familie terecht kon.”
“Loslaten betekende voor die jongen trouwens: stoppen met zagen, en niet altijd de vraag ‘Heb je al werk?’ te moeten beantwoorden. Altijd opnieuw betekent dat ook: je doet het niet goed, je beantwoordt niet aan onze verwachtingen, zet je wat harder in. Kortom: het zijn goed bedoelde stimulansen, maar ze komen over als een afwijzing.”
“Die jongen wilde per se zijn eigen weg gaan, en zijn eigen keuzes maken. Hij wilde niet gered worden. Maar hij wist wel dat als hij zou vallen, dat hij bij iemand terecht kon, en dat gaf hem mentale kracht.”
“De boodschap voor Katrien is dus om zeker wel berichten te sturen, en hem niet los te laten”, zegt Rika.
Schuldcomplex rond de scheiding
In het verhaal van Katrien ziet Rika ook een duidelijk schuldcomplex rond de scheiding. “Ik zie dat bij veel mensen die bij mij langskomen en die een tweede gezin zijn begonnen. Een beetje oneerbiedig spreek ik dan van 'de eerste leg', en 'de tweede leg'.”
“Kinderen uit 'de eerste leg' zijn de kinderen die de zwaarste prijs betalen voor een echtscheiding. Het zijn kinderen die altijd tussen 2 tafels belanden en op 2 adressen een stoel hebben, maar vaak het gevoel hebben dat ze geen deel uitmaken van het kerngezin. Ze hebben het gevoel er niet bij te horen.”
“Blijkbaar is er ook veel strijd geweest tussen de biologische vader en moeder van Matthijs. De vader heeft het ook opgegeven. Dat klinkt heel negatief, maar natuurlijk voelt die man zich daar niet goed bij. Hij heeft schuldgevoelens door zijn scheiding, maar vlucht ervan weg door te doen alsof het probleem er niet is, of het bij zijn zoon te leggen: ‘zoek eens werk!’”
Wat moet Katrien doen?
Het is een ingewikkelde problematiek, maar Katrien kan er net een mooie rol in spelen, zegt Rika. “Geef Matthijs een plaats. Hij kan een verbindende rol spelen tussen die 2 kerngezinnen. Hij is de schakel die 2 gezinnen met elkaar verbindt, en dat is een mooie manier om ernaar te kijken."
“Katrien kan hem hierop wijzen. Het is niet omdat hij vandaag niet reageert, of het moeilijk heeft dat ze moet opgeven. Blijf afspraken maken. Hij komt terug, daar ben ik zeker van.”
“Katrien moet dus geen goede raad geven, maar er gewoon voor hem zijn, en hem onvoorwaardelijk accepteren. Dat kan hem kracht geven en hem doen beseffen dat hij bestaansrecht heeft en er mag zijn. De rest volgt dan vanzelf wel.”
2024-05-05T04:52:19Z dg43tfdfdgfd